هدف: این پژوهش در جهت بررسی اشتغال در رابطه میان بحران وجودی و امید به زندگی دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی انجام گرفت. روش: تحقیق حاضر از نوع توصیفی- همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش را دو گروه دختر و پسر شاغل و غیر شاغل که در دوره کارشناسی ارشد در این دانشگاه مشغول به تحصیل بوده اند تشکیل دادند،در نمونه ای متشکل از 200 آزمودنی شامل 118 نفر دختر و 92 نفر پسر بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های امید به زندگی (سیمپسون)، و پرسشنامه بحران وجودی (احمدی و دسغیب) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها نیز از آزمون همبستگی پیرسون به منظور ارتباط بین متغیر ها، و آزمون Z برای نشان دادن نقش واسطه ای جنسیت استفاده شد. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد بین بحران وجودی و امیدواری در زندگی بین دختران و پسران رابطه معناداری وجود دارد (01/0Sig.p<.). نتایج آزمون z نیز نشان داد که جنسیت افراد در ارتباط بین بحران وجودی و امید به زندگی انتخاب و نگرش آنان به شغل تأثیر ندارد. اما در وضعیت اشتغال مؤثر است. نتیجه گیری: بین بحران وجودی و امید واری به زندگی افراد ارتباط معناداری و جود دارد و این عوامل در شاغل و غیر شاغل بودن افراد مؤثر می باشند.
