هدف پژوهش حاضر بررسی عوامل جامعه شناختی موثر بر میزان انگیزة تحصیلی دانشجویان بوده است. روش انجام پژوهش پیمایش و جامعه آماری کلیه دانشجویان شاغل به تحصیل در دانشگاه فردوسی است. حجم نمونه 255 نفر، با روش نمونه گیری طبقه ای متناسب با حجم انتخاب شده و ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه بوده است. یافته ها نشان داد که انگیزة تحصیلی دانشجویان بطور معنادار بالاتر از حد متوسط است که میانگین آن معادل 2/63 ( در دامنة 100-0) می باشد. تحلیل رگرسیونی داده ها نشان داد که «موفقیت تحصیلی»، «ارزیابی مثبت از گروههای مرجع تحصیلی»، «کنش دانشجو- والدین» و « امید به آیندة شغلی» اثر مستقیم و «پایگاه اجتماعی- اقتصادی» اثر معکوس بر انگیزة تحصیلی دارند. تحلیل مسیر نشان داد که دو متغیر «رضایت از امکانات آموزشی و پژوهشی» و «کنش متقابل استاد- دانشجو» به طور غیرمستقیم بر انگیزة تحصیلی تأثیر مثبت دارند. از طرف دیگر میزان انگیزة تحصیلی دانشجویان در بعضی از دانشکده ها با هم متفاوت و انگیزة دانشجویان دختر و پسر نیز فرقی با هم نداشته است. محقق نتیجه گرفت که برای افزایش انگیزة تحصیلی تعامل دانشجو و والدین افزایش یابد و همچنین موفقیت های تحصیلی دانشجو در خانواده و دانشگاه مورد توجه و تحسین قرار گیرد.
