با توجه به اهمیت ورزش، اماکن ورزشی باید به گونه ای در سطح شهر پراکنده باشند که عموم مردم بتوانند به آن دسترسی داشته باشند. در حال حاضر، یکی از مهم ترین مشکلات موجود در شهرها استقرار نامناسب فضاهای ورزشی است به نحوی که بسیاری از افراد به -علت دسترسی نداشتن به آن ها نمی توانند از مکان های ورزشی به صورت مطلوب استفاده کنند. حل این مشکلات به برنامه ریزی و مدیریت در زمینه مکان یابی با روش های نوین مانند سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) و روش های تصمیم گیری چند معیاره (MCDM) نیاز دارد. هدف این تحقیق تلفیق دو روش MCDMوGIS به منظور ارائه مدلی پیشنهادی برای مکان گزینی اماکن ورزشی با هدف تساوی در دسترسی است. روش تحقیق توصیفی - تحلیلی و نوع آن کاربردی است. اطلاعات به دست آمده از طریق نرم افزارهای ARC GISدر قالب لایه های اطلاعاتی تحلیل می شود و بعد از تهیه نقشه ها، با روی هم قرار دادن آن ها بهترین مکان مشخص می شود. به منظور وزن دهی به معیارها بر اساس مدل AHP از پرسشنامه و نرم افزارExpert Choice استفاده شد. نتیجهاین تحقیق ارائه مدل بهینه مکان-یابی برای فضاهای ورزشی است که در چهار مرحله انجام شد: 1-تعیین و الویت بندی معیارها؛ 2- تعیین محدودیت های منطقه و شعاع عملکردی؛ 3- آماده کردن لایه های مربوط به دو مرحله قبل؛ 4- همپوشانی نقشه ها و انتخاب بهترین مکان. برای وزن دهی به معیارها از روش تحلیل سلسله مراتبی استفاده شد که به تعیین و اولویت بندی چهار معیار جمعیت، پتانسیل توسعه، همجواری و دسترسی منجر شد.با توجه به مدل ارائه شده و تلفیق سیستم اطلاعات جغرافیایی و مدل های تصمیم گیری می توان در ساخت اماکن و توزیع عادلانهآن ها در سطح شهر، تحرک و در نتیجه آن سلامت اجتماعی را به شهروندان هدیه داد و باعث صرفه جویی در هزینه و افزایش بهره وری شد.
