آرشیو

آرشیو شماره ها:
۵۲

چکیده

آمادگی فیزیولوژیک و عملکرد حرکتی بین افراد در دامنه های سنی مختلف متفاوت است اما اینکه آیا تفاوت های کمّی در سازگاری به تمرینات آمادگی جسمانی بین کودکان، نوجوانان و جوانان وجود دارد یا خیر، مشخص نشده است. لذا تحقیق حاضر قصد دارد تا ضمن بررسی این سازگاری ها تأثیر سن را به عنوان یک عامل رشدی بر آنها ارزیابی کند. به این منظور 96 آزمودنی در سه دامنه سنی 8 تا 10 سال، 12 تا 14 سال و 17 تا 19 سال انتخاب و در هر گروه به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم بندی شدند. میانگین و انحراف استاندارد سن، قد و وزن در گروه کودکان 5/0±83/8 سال، 1/0±3/1 متر، 8/2±1/34 کیلوگرم و نوجوانان 5/0±5/12 سال، 1/1±5/1 متر، 3/6±5/40 کیلوگرم و جوانان 6/0±3/16 سال، 1±7/1 متر، 8/4±6/69 کیلوگرم می باشد. برنامه تمرین شامل تمرینات استقامتی، قدرتی و انعطاف پذیری به صورت 3 جلسه تمرین در هفته اجرا شد. چابکی، سرعت حرکت، توان انفجاری، هماهنگی، استقامت عضلانی، تعادل، استقامت قلبی تنفسی و انعطاف پذیری قبل و بعد از 12 هفته برنامه تمرینی در آزمودنی ها اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل میانگین تغییرات داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک سویه با آزمون تعقیبی بن فرنی در سطح معنی داری (05/0P≤) انجام شد. یافته اصلی این تحقیق عدم تاثیر سن بر پاسخ کاهش وزن و درصد چربی به فعالیت ورزشی می باشد. گرچه در هر سه گروه کاهش معنی دار پیش تا پس آزمون مقادیر درصد چربی بدن مشاهده شد. تغییرات چابکی، هماهنگی، پرش سارجنت، پرتاب توپ طبی، شنای تعدیل شده، استقامت قلبی – تنفسی در هر گروه تجربی معنی دار می باشد ولی در بین گروه ها اختلاف معنی داری وجود ندارد(05/0P>). از سوی دیگر بین تغییرات ناشی از تمرین در قدرت انفجاری اندام تحتانی (آزمون پرش جفت) ، دو سرعت، بالا کشیدن شانه ها و استقامت عضلات شکم در بین گروه ها تفاوت معنی داری مشاهده شد(05/0P<). نتایج آزمون تعقیبی بن فرونی نشان داد که افزایش این متغیر ها در کودکان بیش از نوجوانان و جوانان می باشد.

تبلیغات