توسعه فناوری اطلاعات و عمومیت بخشیدن به استفاده از آن توسط مردم از طریق سیستمهای یکپارچه در قالب شهرهای الکترونیک یک فرصت انکارناپذیر است . برای اجرای پروژه شهر الکترونیکی باید حوزههای کلیدی و حیاتی بهدرستی مشخص گردند، حوزههایی که قصور در تعیین آنها میتواند مانعی برای دستیابی به استقرار شهر الکترونیکی باشد. حوزههای کلیدی میتواند بهعنوان مجموعهای از عوامل حیاتی موفقیت توصیف شود که نتایج رضایتبخشی را بهدنبال دارد. هدف تحقیق حاضر، شناسایی و رتبهبندی عوامل حیاتی موفقیت در استقرار شهر الکترونیکی است. بدین منظور، فرضیههای متنج از چارچوب نظری تحقیق براساس دادههای حاصل از نظر خبرگان فناوری اطلاعات در سراسر کشور با آزمونهای تی- استیودنت، آنالیز واریانس درون موردی تک فاکتوری، و تکنیک رتبهبندی چندمعیاره TOPSIS مورد بررسی قرار گرفتند.
یافتهها نشان داد که ابعاد پنجگانه؛ سازمان الکترونیک، دولت الکترونیک، زندگی الکترونیک، زیرساخت فناوری اطلاعات، و عوامل زمینهای (محتوایی)، در استقرار موفق شهرهای الکترونیکی عواملی حیاتی هستند، و بین میزان نقش آنها، تفاوت معناداری وجود ندارد. اما مؤلفههای ابعاد مزبور از ترتیب اهمیت برخوردارند. در بعد سازمان الکترونیک؛ منابع انسانی، نقش مدیر ارشد، عوامل مالی، عوامل ساختاری، و شبکههای سازمانی.، در بعد زندگی الکترونیک؛ شهروند الکترونیکی، اتصال به اینترنت، توسعه تجارت الکترونیکی، و در بعد دولت الکترونیکی؛ راهبری الکترونیکی، و خدمات الکترونیکی به ترتیب اهمیت، در استقرار موفق شهر الکترونیکی مؤثر هستند.
