طی چند دهه گذشته توسعه اختلاط کاربریها، به الگوی برنامهریزی مکانی مهم در کشورهای پیشرفته تبدیل شده است. نحوه قرار گیری کاربری های شهری، تأثیر بسزایی در سطح کیفیت زندگی و کارایی خدمات مربوط به کاربریهای مختلف دارد. در این تحقیق به بررسی روشهای مختلف ارزیابی میزان تنوع اختلاط کاربریهای شهری، به کمک GIS پرداخته شده است و ضمن مشخص نمودن نقاط ضعف و قوت آنها، یک روش نوین برای ارزیابی تنوع و گوناگونی اختلاط کاربریهای شهری معرفی و پیشنهاد شده است. در این پژوهش از روشهای مختلف به منظور ارزیابی شاخص تنوع، برای بُعد افق در مقیاس محلات و نواحی شهری در منطقه هفت شهرداری تهران استفاده شده است. تحلیل عملی روشهای ارائه شده، حاکی از توانایی روشهای پیشنهاد شده برای ارزیابی میزان تنوع اختلاط کاربریها در محدوده مورد مطالعه است. با توجه به نتایج حاصله، شاخصهای HH و آنتروپی برای ارزیابی تنوع اختلاط کاربریهای شهری برای بیش از دو نوع کاربری و مجموعه شاخصهای ( A0.1 ، A0.5 ، A0.9 ) Atkinson به منظور ارزیابی تنوع اختلاط کاربریهای شهری برای دو نوع کاربری پیشنهاد میگردد. یافتههای حاصل از اجرای مدل در محدوده مطالعه موردی حاکی از آن است که، در سطح نواحی شهری، ناحیه پنج و در سطح محلات، محلههای دبستان، خاقانی، امجدیه و کاج در بهترین وضعیت از نظر تنوع اختلاط کاربریهای شهری بین دو نوع کاربری (مسکونی و غیر مسکونی) قرار دارند، همچنین از نظر تنوع اختلاط کاربریهای شهری در بیش از دو نوع کاربری در سطح نواحی شهری، نواحی پنج و چهار و در سطح محلات، محلههای امجدیه، دبستان، خاقانی و کاج در وضعیت بهتری قرار دارند.
