قوس طولی داخلی کف پا طی رشد به طور معنی داری تغییر می کند. با وجود این، نویسندگان در مورد اینکه در چه سنی پا شکلی مشابه بزرگ سالی به دست می آورد اختلاف نظر دارند. بهترین روش برای ارزیابی این قوس در کودکان نیز بحث برانگیز است؛ بنابراین هدف از این تحقیق توصیف قوس طولی داخل پای کودکان 3 تا 12 ساله و مقایسه قابلیت اجرای پنج روش ارزیابی است. نمونه آماری تحقیق حاضر 416 نفر بود که از پای آن ها نقش کف پا گرفته شد. شاخص های قوس کف پایی کاوناق و رودگرز، چیپاکس - اسمیراک، شاخص استاهلی و زاویه آلفا محاسبه و با ارزیابی نقش کف پا توسط فیزیوتراپیست ها مقایسه شدند. برای مقایسه روش ها و سنین متفاوت از آزمون های ناپارامتریکی همچون کروسکال والیس، فریدمن و خی دو استفاده شد. برای ایجاد ارتباط بین شاخص ها از همبستگی اسپیرمن استفاده شد. سنین سه و چهار سالگی شیوع زیاد قوس کم را نشان دادند (23 تا 86 درصد). بین چهار و پنج سالگی تفاوت معنی داری بین تمام شاخص ها مشاهده شد. با اینکه نسبت انواع متفاوت قوس برای هر گروه سنی متفاوت بود، بین شاخص های متفاوت همبستگی خوبی مشاهده شد (01/0>P). قوس طولی داخلی کف پا به طور تدریجی شکلی مشابه بزرگسالی می یابد، از لحاظ آماری لحظه تشکیل قوس طولی داخلی بین 4 و 5 سالگی مشاهده شد. شاخص چیپاکس - اسمیراک بهترین شاخص ارزیابی پای کودکان بود. این شاخص بهترین طبقه بندی را برای قوس های کف پایی کم فراهم می کند و به آسانی قابل محاسبه است.
