این مقاله با طرح مسئله ای با عنوان «نگاهی به انواع و مراتب زبان در حوزه گفت وگوی خدا و انسان» آغاز می شود و به اختصار، به مرور پیشینه انواع و مراتب زبان وحیانی در متون خداشناسی و عرفانی متقدم می پردازد و گونه گونی و تفاوت رویکردها و بینش ها را در باب آن خاطر نشان می سازد، سپس در گفتاری با عنوان «درآمدی بر معنی شناسی وحی و وحی القلوب»، ماهیت وحی تشریعی یا سنّتی، به منزله میزان و معیاری برای دریافت بهتر وحی القلوب بحث می شود. پس از آن، به موضوع اصلی مقاله با عنوان «وحی القلوب یا وحی دل ها» و ماهیت و جایگاه یکی از دل انگیزترین و ظریف ترین مراتب وحی پرداخته می شود. این گفتار با نگاهی بر منابع خداشناسی متقدم آغاز می شود و در ادامه، به تبیین ماهیت و جایگاه وحی دل ها با تأکید بر آرای مولوی می پردازد. استناد به آرا و آثار عرفا در باب ماهیت، جایگاه، سرچشمه، وجه تسمیه، استمرار، کارکرد و حجیت وحی القلوب در این گفتارـ با عنایت به تازگی و ظرافت موضوع ـ می تواند به عنوان مقدمه و نقطه آغازی در ارائه تعریف دقیق و عالمانه از وحی دل و حدود و میزان و اعتبار آن، سودمند افتد.
