مطالعه حاضر به منظور مقایسه تأثیر تمرین در آب و تمرین در بیرون آب بر کنترل تعادل و راه رفتن مردان سالمند انجام شد. 40 مرد سالمند بالای 65 سال به صورت تصادفی به سه گروه تمرین در آب (13 نفر)، تمرین در بیرون آب (12 نفر) و کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. دو گروه تمرینی به مدت شش هفته در تمرینات مشابه در دو محیط متفاوت شرکت کردند. تغییرات در تعادل و راه رفتن آزمودنی ها قبل و بعد از دوره تمرین، به وسیله آزمون های ستاره، شارپند رومبرگ و زمان بلند شدن و رفتن اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از تحلیل واریانس یک سویه و تحلیل واریانس مختلط استفاده شد. در ضمن تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه 16) در سطح معنی داری 05/0 انجام شد. نتایج تغییرات معنی داری در تعادل و توانایی و استقلال راه رفتن گروه های تجربی نشان داد (05/0p< ). با وجود این تفاوت معنی داری بین دو گروه تمرینی دیده نشد (05/0<p ). همچنین تفاوت معنی داری بین نمرات پیش آزمون و پس آزمون گروه کنترل مشاهده نشد (05/0<p ). بر اساس یافته های این پژوهش، احتمالاً به کارگیری تمرینات در آب و بیرون آب می تواند عاملی تأثیرگذار در بهبود تعادل و توانایی و استقلال راه رفتن سالمندان باشد و تفاوتی در استفاده از آن ها وجود ندارد.
