اشتغال زنان باعث تاثیر بر روابط زن و شوهر، روابط فرزندان و هم چنین رضامندی زناشویی می-گردد و مسائلی هم چون همسانی و غیر همسانی پایگاه اجتماعی را در روابط زناشویی وارد می نماید. هدف عمده در این پژوهش بررسی رابطه بین منزلت شغلی زوجین و میزان رضایت از زندگی زناشویی است. در این پژوهش 60 نفر به طور تصادفی برای گروه نمونه انتخاب شدند که از بین آن ها 15 نفر به صورت تصادفی در گروه نمونه کیفی و 45 نفر در گروه نمونه کمی قرار گرفتند. در بخش کیفی از مصاحبه سازمان یافته و در بخش کمی از پرسش نامه رضامندی زناشوییEnrich استفاده شده است.نتایج بخش کیفی پژوهش: گروه نمونه کیفی با منزلت شغلی یکسان، شغل را فعالیتی برای به دست آوردن استقلال مالی عنوان کرده اند. در گروه نمونه کیفی با منزلت شغلی بالاتر مرد، پس از استقلال مالی، به ترتیب اولویت، در اجتماع بودن، سرگرمی، مفید بودن و دوری از انجماد فکری مطرح شده است. در گروه نمونه کیفی با منزلت شغلی بالاتر زن، پس از استقلال مالی، کمک به تامین معاش، در اجتماع بودن و بهبود روحیه عنوان گردیده است.
زمانی که منزلت شغلی زن و شوهر با هم برابر است، مزیت های زن شاغل در برابر محدودیت های او نسبت به زن خانه دار بیشتر است و زمانی که شغل آن ها در دو سطح مختلف قرار بگیرد، محدودیت های آن بیشتر می شود و این باز هم زمانی پررنگ تر است که منزلت شغلی زن نسبت به مرد در مرتبه بالاتری قرار گرفته باشد. نتایج بخش کمی این پژوهش: میانگین رضایت کلی زناشویی در گروه منزلت شغلی همسان زوجین (182) از گروه های منزلت شغلی ناهمسان زوجین (54/117و47/154) بیشتر است.
