حکومت آل بویه در 322 هـ پس از تصرف شیراز به دست على بن بویه فرزند ارشد بویه، اعلان موجودیت کرد. فرزندان بویه توانستند به سرعت، متصرفات خویش راگسترش داده و تسلط خود را بر ایران و عراق تحکیم بخشند. از آنجایى که خاندان بویه داراى مذهب شیعه بودند، منشأ تحولات عظیمى در راستاى اهداف شیعه شدند. علاقهء پادشاهان بویهى به فرهنگ و ادب موجب شد تا آنان اقدامات شایسته اى از جمله, حمایت از شاعران و دانشمندان و انتخاب برترین نویسندگان براى تصدى پستهاى حکومتى از خود نشان دهند. وزیران آل بویه نیز که خود از برجسته ترین شخصیت هاى ادبى زمان به شمار مى آمدند، توانستند با تلاشهاى خود، نثر عربى را متحول ساخته و به نقطهء اوج شکوفایى برسانند. آنان با تشکیل مجالس ادبى و علمى و نیز با تشویق و حمایت از شاعران و گردآورى آنها درکاخ هاى خود، جانى دوباره به کالبد شعر عربى بخشیده و موجب رونق و نشاط هر چه بیشتر آن شدند.
