" مقدمه: مطالعات اندکی در رابطه با جنبههای مختلف روانپزشکی تالاسمی ماژور و نیازهای مشاورهای روانپزشکی و اجتماعی بیماران مذکور در دسترس است. هدف مطالعه حاضر، تعیین وضعیت جنبههای مختلف کیفیت زندگی بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور بالای 15 سال در استان مازندران در سال 1386 بر اساس سن، جنس، وضعیت تحصیلی و شدت علایم بالینی بیماری است.
روش : این پژوهش، مطالعهای توصیفی- مقطعی است. در این پژوهش از چهار ابزار سنجش جهت جمعآوری اطـلاعات شـامل پرسشنـامه خودسـاخته جمعیتشناختی، پرسشنامه ارزیابی سلامت عمومی با ساختار کوتاه ( SF-36 )، پرسشنامه تجدیدنظرشده فهـرست علایـم 90 سئوالی ( SCL-90-R ) و پرسشنامه بیست سئوالی ارزیابی رضایت از زندگی ( LSI ) استفاده شد.
یافتهها : 687 (08/41%) بیمار تالاسمی ماژور از مجموع دعوتشدگان به مطالعه، پرسشنامههای تحقیقاتی مربوطه را بهطور کامل تکمیل نمودند. بر اساس پرسشنامه ( SF-36 )، 329 نفر (9/47%) برای میزان فعالیتهای جسمی دارای شاخص عالی بودند. بر اساس پرسشنامه ( SCL-90-R )، 446 نفر (9/64%) دارای شاخص کلی بیماری بیشتر از 7/0 و در نتیجه فاقد سلامت روانی بوده و 141 نفر (5/20%) از افراد دارای شاخص کلی بیماری بین 4/0 تا 7/0 و در نتیجه مشکوک به بیماری روانی بودند. در نهایت، 100 نفر (6/14%) دارای شاخص کلی بیماری کمتر از 4/0 بوده و در نتیجه سالم در نظر گرفته شدند. بیماران مذکور دارای میانگین نمرات 95/5 ± 5/20 با محدوده نمرات 2 تا 37 بر اساس پرسشنامه ( LSI ) بودند.
نتیجهگیری : بیماران مبتلا به تالاسمی در معرض ابتلا به انواع مختلف اختلالات روانپزشکی بوده و در نتیجه نیازمند مشاوران روانپزشکی مجرب هستند. "
