پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط بین ابعاد رفتار رهبری مربیان و میزان انسجام گروهی تیم ها و نیز بررسی میزان تاثیر انسجام بر عملکرد و موفقیت پایانی تیم های حاضر در مسابقات لیگ برتر فوتبال نوجوانان کشور در سال 1385 انجام شده است.
نمونه آماری این پژوهش را 120 نفر از ورزشکاران شرکت کننده در این مسابقات تشکیل دادند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه رهبری در ورزش (LSS) چلادورای و ساله (1980) و پرسش نامه محیط گروهی (GEQ) ویدمیر، براولی و کارون (1987) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار اس. پی. اس. اس استفاده شد؛ بدین ترتیب که برای بررسی رابطه بین ابعاد رفتار رهبری و انسجام گروهی، از ضریب همبستگی پیرسون و برای بررسی میزان تفاوت بین انسجام گروهی در تیم های موفق و سایر تیم ها از آزمون «تی» دوگروه مستقل استفاده شد.
نتایج نشان می دهد از دیدگاه بازیکنان، مربیان از رفتار بازخورد مثبت و رفتار آموزشی بیشتر و از رفتار مستبدانه کمتر استفاده کرده اند. بین انسجام گروهی بازیکنان و رفتارهای رهبری بازخورد مثبت، آموزشی، حمایت اجتماعی مربیان ارتباط مثبت و معنی داری مشاهده شد، بین رفتارهای رهبری مستبدانه و دموکراتیک مربیان و انسجام گروهی بازیکنان ارتباط منفی و معنی داری مشاهده شد، همچنین مشخص شد تیم هایی که انسجام گروهی بیشتری دارند، میزان موفقیت آنها نیز بیشتر است.
انسجام گروهی تیم ها با شیوه رفتار رهبری مربیان ارتباط معنی داری دارد، همچنین عملکرد و موفقیت تیم با میزان انسجام گروهی آن مرتبط است.
