آدمی نظاره گری منفعل در زندگی اجتماعی خود نیست، بلکه نیرویی فعال در شکل دهی دنیای خویش است. او حقیقت اجتماعی خودش را با اثرگذاری بر رفتار قابل مشاهده دیگران، می آفریند. اثر پیگمالیون (Pygmalion Effect) چگونگی انتقال آشکار انتظارات ذهنی یک فرد را درباره چگونگی رفتار با دیگران، به شیوه های گوناگون، به آنان نشان می دهد تا به راستی مطابق انتظار وی رفتار کنند. مدیرانی که توانایی انتقال این انتظارات را به زیر دستان خود دارند، به زیر دستان اعتماد به نفس بیشتری داده و قابلیت هایشان را توسعه می دهند که درنهایت باعث افزایش بهره وری سازمان می شود. ولی اگر این مدیران از مهارت کافی در این امر برخوردار نباشند، آسیب های جدی به کارکنان خویش وارد می کنند و به خودباوری آنها لطمه می زنند. این که اثر پیگمالیون چیست، چگونه باعث پیشرفت شغلی می شود و اثر منفی آن را چگونه می توان از بین برد؟ موضوعی است که در این مقاله، با استفاده از تئوری چهار عاملی روزنتال، سعی در پاسخ گویی به آن داریم.
